24 februari. Ik word wakker met een knal. Schrik. En nog voor ik de schrik lading kan geven dwarrelen de confettislingers om mijn oren alsof er een bom is ontploft. Wat een feestje om zo mijn veertigste verjaardag te starten! Als ik mijn telefoon aanzet, heb ik een bericht van een vriend uit de Oekraïne. “De bom is ontploft…”
Al bungelend in de Oostenrijkse skilift kwam ik tot inzicht: een weekje zelf in te plannen verlof. Waarom? Omdat ik iedereen zo’n booster gun. Bij voorkeur zonder moreel beraad. Rust, ruimte, frisse lucht, beweging, goed eten en vitamine D: op naar de vakantiekolonies nieuwe stijl, mede mogelijk gemaakt door de Rijksoverheid. Ik stem voor!
Vandaag precies een maand geleden vertrok ik naar Zweden voor misschien wel het grootste avontuur in mijn leven: "De coachingsreis van je leven", voor verdieping en groei. Intens, frustrerend, bijzonder en heel mooi. En los van de inhoud van de reis bovenal ook heel magisch om weer in de speeltuin van de wereld te mogen zijn. Juist nu! Ik schreef er een blog over. Over reizen, spelen en leren. Het dekt niet de inhoud van de hele reis, maar toch deel ik het graag. Omdat reizen verbindt. Omdat coaching verrijkt.