Al jaren hebben we het in Nederland over onze zitcultuur. Dat mensen – en vooral ook kinderen – veel te dik zijn en te weinig bewegen. En over hoe een gebrek aan bewegen je fysiek en mentaal ziek maakt. We schrijven en schrijven. Proberen te veranderen. Maar het lijkt niet of nauwelijks in beweging te komen. Nederland is een voedingsbron geworden van steeds meer welwaartsziekten en door erover te schrijven en praten lossen we dat niet op. Sterker nog: de infobesitas lijkt het probleem alleen maar groter te maken. 

Stimulatie van sport

Hoe wél is de vraag en de uitdaging. Waarover met 17 miljoen mensen waarschijnlijk 17 miljoen meningen bestaan. Getriggerd door de overtuiging “Als jij het kan, kan ik het ook” zou ik om te beginnen een voorbeeld willen nemen aan mijn geliefde Zweden. Het land waar ze friluftsliv omarmen. Het vrij buiten leven uit respect voor de natuur. Iets makkelijker als je met bijna de helft van het aantal inwoners (10,5 miljoen) een land moet delen dat qua oppervlakte zo’n elf keer groter is dan Nederland. Maar het is meer dan dat. 

Tijdens onze skivakantie in Oostenrijk deelden we op een middag een grote tafel met een gezin uit Zweden, een leuke verrassing tussen de grote hoeveelheid Nederlanders en Duitsers. Binnen no-time hadden we het over de gemeenschappelijke noemer van de voorjaarsvakantie, maar al in de eerste zin van hun verhaal werd mij duidelijk dat de vakantie voor ons gezelschap aan tafel een hele andere lading heeft. Een lading die diepgeworteld is in hun cultuur. Het Zweedse gezin vertelde over hun Sportlov, hun sportverlof… 

Het is maar een naam zou je kunnen zeggen, want of we het voorjaarsvakantie noemen, carnavalsvakantie of krokusvakantie: het komt allemaal op hetzelfde neer. En toch is dat niet waar. Niet voor niets ontlenen veel mensen hun identiteit aan hun naam. En zo werkt het ook met vakanties. Het sportverlof in Zweden werd geïntroduceerd in 1950 als opvolger van ‘kokslov’, dat kolenvakantie betekent en in 1938 uit noodzaak in het leven werd geroepen om kostbare brandstof (voornamelijk kolen) te besparen. Ruim tien jaar later werd de volksgezondheid als een nieuwe noodzaak aan het verlof verbonden en het is veelzeggend dat die invulling bijna 75 jaar later nog steeds bestaat. Door het tijdelijk sluiten van de scholen werden infectieziekten zoals de griep minder snel verspreid en de Zweden begrepen toen al dat stimulatie van sport een logische en verstandige invulling was om deze vakantie mee te verbinden. Op veel plaatsen werden – en worden – in die week daarom veel wintersportactiviteiten georganiseerd. Geen aanmoediging om allemaal op de lange latten te gaan staan, maar wél om de natuur in te trekken op een manier die past bij jou. 

Voorjaarsvakantie opheffen

Wat mij betreft een prachtig staaltje “niet denken, maar doen”. En dus pleit ik ervoor om ook onze voorjaarsvakantie op te heffen. Vanaf nu geen krokus-, carnaval- of voorjaarsvakantie meer, maar een sportverlof met actief programma voor de mensen die er op uittrekken naar het buitenland én voor de thuisblijvers. Wandelen, mountainbiken, skiën, schaatsen, geocaching, kanoën, suppen, paardrijden, langlaufen - de natuur daagt je uit!

- Niet zeuren over het weer, maar zingen in de regen

- Niet bijkomen op de bank, maar terugkeren in het lijf 

- Niet met je hoofd al bij de volgende vakantie, maar leven in het nu

Ik zeg doen! En sluit dit bericht af met een rondje hardlopen.
Want eerlijk is eerlijk: als het op sporten aankomt, heb ik ook mezelf aan te kijken. Maar met een hoger doel voor ogen - voor mij is dat deze zomer een huttentocht met mijn gezin - is dat net wat makkelijker vol te houden.